Year: 1972
Place: Leuven
Publisher: De Clauwaert
Edition: 1st
Language: Nederlands
Pages: 168
Condition: FN
Cover condition: VG
Binding: HC
Lay-out en omslag van Wilfried SMETS.
Met korte opdracht van de auteur, gesigneerd en gedateerd.
ROBIN HANNELORE Geboren te Pulle in 1937; woont te Grobbendonk. Leraar. Publiceerde twaalf dichtbundels, waaronder vooral vermeld dienen te worden : RAKA, GUERRILLA UTOPIA, MODDER VOOR DE NEUSHOORNS en DE GESELBANK. Kwam als romancier in de aktualiteit met HET ACHTENVIJFTIGSTE FACET, APOLOGIE VOOR EEN RAT, TROJKA VOOR SPOKEN (in samenwerking met Frans Depeuter en Walter van den Broeck), en DE ZAAK MATYS. Zijn novellen bundelde hij in VOYEUR en DE VAALTGIEREN. Het interviewboek ER IS MEER, HORATIO, dat hij in 1970 samen met Hubert Lampo opstelde, trok sterk de aandacht. Polemisch, satirisch en kritisch werk van hem verscheen in het tijdschrift HEIBEL, waarvan hij medeoprichter en redakteur is.
DE TRADITIONELE KUS:
Aangaande "De traditionele kus" verklaarde Robin Hannelore zelf : "Reeds jaren liep ik met het plan rond om een liefdesroman te schrijven, maar mijn ambities werden geregeld ontkracht door een vreemde onmacht, door de zekerheid dat ik er de nodige sereniteit niet voor bezat en ook niet de levensaanvaarding die absoluut vereist is om iets moois en eerlijks op papier te laten gedijen. Nu weet ik beslist dat het heel wat gemakkelijker is aan maatschappijkritiek te doen en zich af te zetten tegen het onrecht in dit bestaan (d .i. negatief en destruktief te werk gaan) dan gestalte te geven aan schoonmenselijke dingen in een wereld die ook vanuit een paradijselijk oogpunt kan bekeken worden (d .i. positief gericht zijn). In de prachtige junimaand van 1971 kwam ik op een namiddag toevallig terecht in het godshuis van Grobbendonk. Ik praatte wat met de zusters, en uit één van de met een onverwoestbaar optimisme vertelde geschiedenissen die ik hoorde, sloeg eensklaps de vonk over die ik nodig had om aan het schrijven te gaan . Gedurende een half jaar zijn de gefingeerde hoofdpersonnages mijn vrienden geweest. Ik heb met hen door Grobbendonk gezworven. Samen met hen voelde ik mij op onverklaarbare wijze doordrongen van de rijke geschiedenis van dit toch wel buitengewoon mooie Kempense dorp. Samen met hen ben ik een oplossing gaan zoeken voor de uitzichtloosheid van hun liefde, voor de wanhoop die hen ongelukkig maakte. Wij hebben die oplossing gevonden in het irreële dat door de magie van het woord en van de verbeelding toch zo zalig werkelijk en écht kan worden ... Hierdoor echter is DE TRADITIONELE KUS geen traditionele roman geworden, hoe graag ik dat dan ook had gewild. Wat is het toch dat er tijdens het schrijfproces voor zorgt dat de schrijver niet schrijft wat hij wil? Of wie is het die ook het geschreven leven naar zijn wil dwingt?"
