De Roeschaard. Een visschersroman

Year: [1943]
Place: Brussel
Publisher: A. Manteau
Printer: Erasmus, Gent
Edition: 1st
Language: NL
Pages: 208
Condition: VG
Cover condition: G
Binding: SC
Illustrated: geïllustreerde omslag met flappen

- In vier sneeuwdagen - het gansche boek - komt de visscher Manjerik Pincket tot de onthulling van den moord op zijn vader, tot de openbaring van zijn eigen persoonlijkheid en tot de traag sloopende wraak die ten slotte aan zijn eenzaam leven nieuwe richting geeft en zijn gemoed openstelt voor milder, inniger gevoelens. De ROESCHAARD, kwelgeest van de visschers aan wal, ademt over het gansche gebeuren, hartstochtelijk en kil. Een oude vrouw sterft in Manjeriks armen met den naam van zijns vaders moordenaar op de lippen. Als een gift verspreidt zich de bekentenis in Manjeriks bloed en ontsteekt er den wraaklust. Achtereenvolgens bezoekt hij al zijn bloedverwanten die aan de gevolgen van zijn vaders vroegtijdigen dood geleden hebben. Hun gemakzuchtige burgerlijkheid ketst hem af. Doch bezwaard met de kennis van hun noodlot spoort hij alleen den moordenaar op, verzamelt bewijzen, smacht naar volkomen zekerheid nopens den moord en den dader. Vrees is hem onbekend, doch geen strijd, geen verwarring, geen verleiding worden hem gespaard. Of het is Madeleine, de Godsdienstige vriendin, die zijn heftigheid effen strijkt, of het is Lisabeth, de dochter van Ghouwy, den moordenaar, die hem vermurwt. Niets kan echter verhinderen dat de rechtzaak doorgaat, buiten de wet om, op een boot midden in het kaaidok, met vissehers als rechters... Karoen, Bruun, treden te voorschijn! Doch Manjerik zelf, met zijn eigenzinnige bedachtzaamheid, met zijn hardnekkig bedwingen, stuurt de zaak in de war. Wachten! Alvorens hij toeslaat wil hij dat alles geruimd wordt voor zijn zwaai, wil hij de volstrekte onbetwijfelbaarheid. Een harde, enkelvoudige wil bestiert zijn handelingen. De Roeschaard behekst hem. Hij voltrekt zijn wraakplan. Niets ter wereld doet hem wijken van den plicht dien hij zich gesteld heeft! Doch imtusschen hebben milde invloeden gewerkt. Sterker nog dan zijn wil is de roep van het leven, is het vrouwelijk deel, is bovenal God. De Beschikking wil dat de straf van den moordenaar, al is Manjerik er de oorzaak van, zonder zijn onmiddellijke tusschenkomst uitgevoerd wordt. Er is de moede, schuldbewuste instemming van den dader zelf. Er is de natuur, die intens met het gebeuren samenleeft en de laatste peripetiën omhult, samenperst, den schuldige schijnt op te slorpen. De Roeschaard alleen is de verdoemde.